اثر عدالت سازمانی بر رفتارهای ضد تولید با میانجی‌گری عواطف شغلی: مورد مطالعه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خوزستان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثرعدالت سازمانی بر رفتار ضد تولید با میانجی‌گری عواطف شغلی بود. روش‌شناسی: جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خوزستان بود که تعداد 240 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از مقیاس‌های استانداردی که روایی و پایایی آن‌ها توسط سایر محققین گزارش گردیده بود از قبیل، مقیاس کج‌روی در محیط کار، پرسشنامه عدالت سازمانی و مقیاس عواطف شغلی استفاده شد. طرح پژوهش، طرح همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) است. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS ویراست 21 و AMOS ویراست 21 انجام گرفت. از روش‌های آماری توصیفی میانگین، انحراف معیار، بزرگترین و کوچکترین نمره‌ها و همچنین در سطح آمار استنباطی از ضریب همبستگی دو متغیری پیرسون و الگویابی معادلات ساختاری استفاده به عمل آمده است. روابط واسطه‌ای در الگوی پیشنهادی با استفاده از روش بوت استراپ آزموده شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی با داده‌ها برخوردار است. آنگونه که نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهند، عدالت سازمانی مستقیم و همچنین با میانجی‌گری عواطف مثبت و منفی بر رفتار ضد تولید اثر می‌گذارد. نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود تمهیداتی برای اجرای عدالت در سازمان اندیشیده شود، مدیران سازمان‌ها کارگاه‌های آموزشی جهت آموزش ایجاد حفظ عاطفه مثبت به کارکنان برگزار کنند و جهت کاهش رفتارهای ضد تولید آمران رفتارهای ضد تولید را تنبیه و مجازات نمایند.